.: অসমীয়া ভাষাত ব্যৱহৃত কেতবোৰ সমোচ্চাৰিত শব্দৰ অৰ্থ

(১) কুল - গোত্ৰ, জাতি, বংশ|

কূল - নৈ, সাগৰ আদিৰ পাৰ|

(২) কেৰাহি - এফলিয়াকৈ চোৱা (দৃষ্টি বা চাৱনিত খাটে)|

কেৰাহী - এবিধ লো বা এলুমিনিয়ামৰ মেলাহি পাত্ৰ|

(৩) আচাৰ - এবিধ মুখ-ৰুচিকৰ খাদ্য-বিশেষ, নিয়ম|

আছাৰ - দাঙি ধৰি জোৰেৰে কিহবাত খুন্দিয়াই দিয়া|

(৪) আটা - ঘেঁহুৰ গুৰি খাদ্যবস্তু-বিশেষ|

আতা -ককা, বৈষ্ণৱ ধৰ্মাচাৰ্য, মান্য লোক|

(৫) কাণ - কৰ্ণ বা শ্ৰৱণ-ইন্দ্ৰিয়|

কান - কান্ধ, টোলোঠাৰ দুই মূৰৰ বিন্ধা, স্কন্ধ|

(৬) কুলি – এবিধ চৰাই|

কুলী -বনুৱা, মজদুৰ|

(৭) ছয় - ৬ সংখ্যা|

চয় – সমূহ, এজন ৰজাই আন এজনক দিবলৈ সংগ্ৰহ কৰি ৰখা কৰ|

(৮) গুৰ - কুঁহিয়াৰৰ ৰস পগাই প্ৰস্তুত কৰা এবিধ খাদ্যবস্তু|

গোৰ - ভৰিৰ আঘাত|

(৯) জান - গম পা, জীৱন, প্ৰাণ, জুৰি|

যান - গাড়ী, বাহন|

(১০) চাই - দেখি, ভালকৈ পৰীক্ষা কৰি|

ছাই - ভস্ম|

(১১) বাৰি - পানী, লাঠী, মাৰি|

বাঁৰী - বিধৱা|

(১২) পতা – চকু ঢকা ছাল|

পটা -বস্তু খুন্দি বা পিহি গুৰি কৰিব পৰা শিলৰ চেপেটা যতন-বিশেষ|

(১৩) ডৰ – ভয়, শংকা

দৰ - দাম|

(১৪) বাত – এবিধ ৰোগ|

বাট - পিহি গুৰি কৰ, পথ, জন্তুৰ গাখীৰ ওলোৱা অংগ|

(১৫) মিতা - মিত্ৰ, বন্ধু|

মিটা - মিলা-মিচা কৰি দিয়া, মীমাংসা কৰি দিয়া|

(১৬) স্বৰ - ধ্বনি, মাত, স্বৰবৰ্ণ, সুৰ|

চৰ -হাতৰ তলুৱাৰে গালত কৰা আঘাত, চোৰাংচোৱা, চাপৰি, প্ৰকোপ বৃদ্ধি পোৱা, ঘাঁহ খাই ফুৰা|

(১৭) শাপ - শাও, অভিসম্পাত|

সাপ - সৰ্প, বিষাক্ত সৰীসৃপ|

(১৮) খালি - কল পটুৱাৰ দোনা বা পাত্ৰ|

খালী -উদং, শূণ্য|

(১৯) কাৰ - কোন লোকৰ, মটৰ গাড়ী (ইংৰাজী)|

কাঁড় - বাণ, শৰ, শৰধি|

.